#38

ماهی: مدرسه که میرفتم، دانشجوها رو نگاه میکردم و تو دلم میگفتم:" چقدر اینا بزرگن..."

دانشجو که شدم، بچه های ارشد و دکترا رو نگاه میکردم و میگفتم:"اینا خیلی جاافتاده و بزرگ باید باشن..."

ولی حالا که دانشجوی ارشدم، متوجه یچیز شدم... اینکه آدما، هرگز، تا آخر عمرشون، اونقدری بزرگ نمیشن که دیگه دلشون نلرزه و یا خطا نکنن و نیاز به یادگیری نداشته باشن...

هنوزم اگه عروسک دستشون بدی و یکی دیگه لج عروسکشون رو بگیره، ته دلشون غصه میخورن...

you are getting older, not Wiser...